یادداشتفنی شماره ۵
ماده ۱۲ و همچنین آیین نامه ایجاد بازار بهینه سازی انرژی و محیطزیست (M3E)،چارچوب قانونیجهت ایجاد فضای داد وستدی هستند که مهمترین مشخصه آن قیمتهای بسیار پایین انرژی برای مصرف کننده است. درحال حاضر، قیمتهای پایین و غیرواقعی که از طریق یارانه های دولتی حمایت می شوند، استفاده ناکارآ از انرژی را تشویق می کنند و مانعی برای اجرای پروژه های بهبود کارآیی انرژی هستند، چرا که اختلال در قیمتها، مصرف کنندگان و سرمایه گذاران بالقوه را از کسب مزایای اقتصادی واقعی مرتبط با کاهش مصرف انرژی باز می دارد. در نتیجه، بسیاری از پروژه های بهینه سازی انرژی که از چشم انداز کلی اقتصادی ارزشمند هستند، از منظر صرفه جویی، نمی توانند هزینه های سرمایه گذاری را پوشش دهند. اساس این مکانیسم، در حال حاضر بر مبنای ساختار بسیار متنوع تعرفه انرژی در ایران استوار است.
ایده اصلی ماده ۱۲وM3E ترغیب توسعه دهندگان پروژه و سرمایه گذاران بالقوه در جهت ارائه طرحها و ابزارهای مالی برای اجرای پروژه های توجیه پذیر بهبود کارآیی انرژی است: از طریق اختصاص ارزش اضافی به صرفه جویی انرژی با بازپرداخت مبلغ صادراتی معادل آن یا فراهم کردن امکان فروش صرفه جویی به مصرف کنندگان ملی یا بین المللی با تعرفه بالاتر برای یک دوره از پیش تعیین شده.