مقاله سیاستگذاري شماره ۵
ارائه و شکل دهی سازوکار مبتنی بر بازار، اختصاص منابع براساس عملکرد پروژه های بهبود کارایی انرژی و تقویت بخش خصوصی از مهم ترین مواردی بودند که در ماده 12 مورد توجه کافی قرار نگرفتند. اجرای ماده 12 ارتباط ضعیفی با قانون هدفمند کردن یارانه ها و قانون اصلاح الگوی مصرف انرژی داشت. اختصاص منابع مالی به صورت کارآمد و رقابتی نبود و در بسیاری از موارد ارزیابی بر مبنای دستاوردهای قابل انتظار جایگزین ارزیابی عملکرد واقعی پروژه ها شده بود. از اینرو، همزمان با تصویب آیین نامه اجرایی ماده 12 در سال 1394، اصلاحات لازم نیز صورت گرفت.
در ماده 3 آیین نامه اجرایی ماده 12 بر تبادل یا صادرات انرژی صرفه جویی شده تأکید شده است. این اصلاحات، بستر ایجاد یک محیط رقابتی و شفاف جهت اجرای طرح‌های بهبود کارایی انرژی را فراهم آورد. در مراحل بعدی، پیشنهاد توسعه بازار بهینه سازی انرژی و محیط زیست توسط ستاد بهینه سازی انرژی و محیط زیست معاونت علم و فناوری ریاست جمهوری در بستر ماده ۱۲ ارائه شد. این پیشنهاد در شورای عالی انرژی در بهمن 1396 به تصویب رسید. البته، برخلاف متن صریح آیین نامه اجرایی ماده ۱۲ مبنی بر امکان صادرات انرژی صرفه جویی شده، پیشنهاد بازار بهینه سازی انرژی و محیط زیست با حذف امکان صادرات انرژی صرفه جویی شده تصویب شد و این تغییر باعث محدود شدن پتانسیل های تأثیرگذاری این بازار شد.
شکل گیری بازار بهینه سازی انرژی و محیط زیست نقطه آغاز یک نقشه راه شفاف جهت ایجاد اصلاحات اقتصادی به منظور بهبود بهره وری کل و افزایش کارایی اقتصادی در یک محیط رقابتی خواهد بود؛ بنابراین پیشنهاد می شود تا امور مربوط به پیاده سازی بازار بهینه سازی انرژی و محیط‌ز یست تسریع گردد. به‌علاوه، امکان صادرات انرژی صرفه جویی شده در چارچوب سازوکار بازار بهینه سازی انرژی و محیط زیست ایجاد شده و بدین ترتیب، پتانسیل اثرگذاری آن افزایش یابد. در مقاله حاضر تحلیلی از موارد فوق ارائه شده است.
دانلود مقاله سیاستگذاري