مقاله سیاستگذاري شماره ۲
ق یمت های پایین مصرف انرژی دلیل اصلی افزایش شدید و پیوسته شدت انرژی در اقتصاد ایران است. از¬آنجا که مصرف¬ کنندگان انرژی با هزینه های واقعی انرژی مواجه نمی شوند، انرژی بیشتری را مصرف می کنند و از سرمایه گذاری در پروژه های کارآیی انرژی خودداری می کنند، چراکه چنین پروژه هایی از منظر مالی قادر به پوشش مخارج سرمایه گذاری از طریق صرفه جویی انرژی به ¬دست آمده نیستند. به¬ منظور ارتقای اقدامات کارآیی انرژی، دولت ایران سیاست هایی مانند ماده ۱۲ و بازار بهینه ¬سازی انرژی و محیط زیست (M3E) را اجرا کرده است که هدف از آنها اختصاص دادن ارزش مادی بالاتر به صرفه جویی انرژی است. در حالی که ماده ۱۲ مقدمات مربوط به صادرات مقادیر صرفه¬ جویی شده انرژی را تشویق می¬کند، بازار بهینه ¬سازی انرژی و محیط زیست، به فرصت¬ های داخلی ناشی از اختلاف تعرفه ها در میان گروه های مصرف کننده مختلف می پردازد. اما کانال صادرات تحت ماده ۱۲ درحال حاضر اجرایی نیست، و اولین یافته ها نشان می دهد که اختلافات تعرفه ای داخلی برای توسعه بازار بهینه¬ سازی انرژی و محیط زیست خیلی کوچک هستند، به طوری که بسیاری از پروژه‌های کارآیی انرژی از نظر اقتصادی توجیه-پذیر نیستند. برای رفع مانع دوم، مشوق های بیشتری لازم است. در بین گزینه‌های مختلفی که درنظر گرفته می‌شود، ایجاد یک صندوق کارآیی انرژی، به عنوان پشتیبان قابل بررسی است.
این مقاله، گزیده ای از موارد بین المللی را به منظور ارزیابی گزینه های مختلف حمایت از پروژه های کارآیی انرژی از طریق صندوقهای مالی دولتی ارائه می دهد.